Plan Uroczystości
13 sierpnia godz.20.00 Nabozeństwo fatimskie - Piaski Brzóstowskie
14 sierpnia - o godz.18.00 Msza święta na cmentarzu za Zmarłych Parafian.
15 sierpnia Uroczystość Wniebowzięcia NMP - odpust
Msze święte : 7.00;9;00;10.30; 12.00 - suma odpustowa z procesją i poświęceniem wieńców żniwnych ziół, kwiatów i 18.00
Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci Matki Bożej. Słynne „majowe” – nabożeństwa, odprawiane wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach, na stałe wpisały się w krajobraz Polski. Jego centralną częścią jest Litania Loretańska.
Ojcem nabożeństw majowych jest żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku w Neapolu jezuita o. Ansolani. Organizował on w kaplicy królewskiej specjalne koncerty pieśni maryjnych, które kończył uroczystym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielkim propagatorem tej formy czci Matki Bożej był jezuita, o. Muzzarelli, który w 1787 r. wydał specjalną broszurkę, którą rozesłał do wszystkich włoskich biskupów. Po mimo kasaty jezuitów przez Klemensa XIV, o. Mazurelli wprowadził nabożeństwo majowe w kościele Il Gesu w Rzymie. Rozpowszechnił je również w Paryżu, towarzysząc papieżowi Piusowi VII podczas koronacji Napoleona Bonaparte. To właśnie Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe pierwszymi odpustami. W 1859 r. kolejny następca św. Piotra – Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały wprowadzone w 1838 r. przez jezuitów w Tarnopolu. W połowie XIX w. „majówki” odprawiane już były w wielu miastach, m.in. w Warszawie w kościele Św. Krzyża, w Krakowie, Płocku, Toruniu, Nowym Sączu, Lwowie i Włocławku.
Litania Loretańska, która jest główną częścią nabożeństw majowych, powstała prawdopodobnie już w XII w. we Francji. Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził 11 czerwca 1587 r. papież Sykstus V. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej miejscowości Loretto, gdzie była niezwykle popularna. W okresie międzywojennym, po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, za zgodą papieża Piusa XI, do Litanii dołączono wezwanie „Królowo Polski”.
NABOZEŃSTWA MAJOWE W NASZYM KOŚCIELE CODZIENNIE O GODZ.17.30.
Święto Miłosierdzia obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli II Niedzielę Wielkanocną, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Wpisał je do kalendarza liturgicznego najpierw Franciszek kard. Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Ojciec Święty Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. W dniu kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto dla całego Kościoła.
Inspiracją dla ustanowienia tego święta było pragnienie Jezusa, które przekazała Siostra Faustyna. Pan Jezus powiedział do niej: Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299). Pragnę, aby święto Miłosierdzia, było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699). W wielu objawieniach Pan Jezus określił nie tylko miejsce święta w kalendarzu liturgicznym Kościoła, ale także motyw i cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia oraz wielkie obietnice. Największą z nich jest łaska „zupełnego odpuszczenia win i kar” związana z Komunią świętą przyjętą w tym dniu po dobrze odprawionej spowiedzi (bez przywiązania do najmniejszego grzechu), w duchu nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, czyli w postawie ufności wobec Boga i czynnej miłości bliźniego. Jest to – jak tłumaczy ks. prof. Ignacy Różycki – łaska większa od odpustu zupełnego. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samychże win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów z wyjątkiem sakramentu chrztu: albowiem odpuszczenie wszystkich win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia, czyli pod tym względem podniósł ją do rzędu „drugiego chrztu”. Przygotowaniem do tego święta ma być nowenna polegająca na odmawianiu przez 9 dni, poczynając od Wielkiego Piątku, Koronki do Miłosierdzia Bożego. Święto Miłosierdzia Mojego wyszło z wnętrzności [Moich] dla pociechy świata całego (Dz. 1517) – powiedział Pan Jezus do Siostry Faustyny.
Miasto Ćmielów, od lat słynące z fabryki porcelany, leży kilka kilometrów na wschód od Ostrowca, w miejscu gdzie rzeka Kamienna w swej drodze ku Wiśle, dotychczas kierując się na wschód, zakręca ostro ku północy. Początki Ćmielowa sięgają przynajmniej wieku XIV. Nieco zamieszania powoduje często występująca w literaturze identyfikacja Ćmielowa z wsią o nazwie Szydłów (lub Szydłowiec). Uważano, że Ćmielów powstał z dawnego Szydłowa, ale jest to tylko część prawdy. Szydłów z całą pewnością znajdował się „w bezpośrednim zasięgu terytorialnym późniejszego miasta Ćmielowa” – pisze profesor Kiryk, a nowe miasto powstało na gruntach dwóch wsi: Szydłowa i Ćmielowa. Związki Szydłowa z miastem Ćmielowem szczególnie ważne są, gdy chodzi o ćmielowską parafię. Wiejska parafia Szydłowa, z chwilą powstania miasta, przekształciła się w miejską parafię ćmielowską. Parafia szydłowska /Scidlow/ leżąca w archidiakonacie zawichojskim, po raz pierwszy notowana jest w roku 1325. Siedemnastowieczny inwentarz podaje datę erekcji parafii na rok 1313, co wydaje się prawdopodobne, skoro w roku 1325 szacowano ją na 3 grzywny dochodu.
W Liber Beneficiorum Długosz pisze o świątyni murowanej z białego kamienia, nie podaje jednak żadnych dat co do jej fundacji i budowy. Nie przytacza także nazwiska fundatora. Znane jest tylko wezwanie kościoła, które przetrwało do dnia dzisiejszego: Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny. Badania architektoniczne ćmielowskiego kościoła, (przeprowadzone przed kilku laty przy okazji wymiany tynków) wykazały, że w jego murach znajdują się dość znaczne partie pochodzące z XIV stulecia. Najstarszą częścią świątyni jest nawa, wymurowana na planie prostokątna, spięta kamiennym cokołem i wzmocniona szkarpami – dziś częściowo wyburzonymi.
Gruntowną przebudowę kościół zawdzięcza Mikołajowi Szydłowieckiemu, już po uzyskaniu przez Ćmielów praw miejskich, czyli po roku 1505. Do nawy dobudowana została od południa kruchta, a od wschodu prezbiterium z zakrystią od północy. Te przybudówki nie posiadają już ani cokołu, ani przypór. W południowej ścianie odkryto i wyeksponowano (rok 1994) pochodzący z tych czasów późnogotycki, kamienny portal, o skromnych oprofilowaniach. Inne późnogotyckie portale znajdują się przy wejściu do nawy od zachodu oraz pomiędzy prezbiterium i zakrystią.
Około połowy XVI stulecia kościół zniszczyli arianie, a sto lat później sprofanowali go Szwedzi. Rekonsekracji ołtarzy dokonał potem Mikołaj Oborski, krakowski sufragan. W latach 1716 –41, kiedy proboszczem był ksiądz Samuel Szwykowski, kościół wyremontowano, wymieniając na nowe: dach i posadzki. Następny proboszcz, prałat Kazimierz Dziewulski, zagospodarował otoczenie kościoła, nadając mu kształt zachowany do dzisiaj. Uzupełnił i nadmurował ogrodzenie, wybudował w jego narożniku wysoką dzwonnicę oraz zasadził drzewa. Przy kościele, od zachodu i południa, dobudował kruchty. Na dachu wystawił wieżyczkę na sygnaturkę, a w nowej dzwonnicy powiesił pięć dzwonów. Najstarszy z nich, ozdobiony jest gotyckim napisem z datą 1528. Na początku wieku XIX przebudowano (zmniejszono) okna, wybudowano też przy południowej ścianie nawy nową kruchtę (trzecią z kolei na tym samym miejscu). Powiększono także kruchtę zachodnią, a w prezbiterium założono kasetonowy strop.
Artykuł pochodzi ze strony: http://dawnekieleckie.pl/cmielow-kosciol-parafialny/
Poniedziałek 17.00 - 17.45
Wtorek 17.00 - 17.45
Środa 17.00 - 17.45
Czwartek 17.00 - 17.45
Piątek 8.00 - 9.00
17.00 - 17.45
Sobota 8.00 - 9.00
17.00 - 17.45
Kancelaria nieczynna w niedziele i świeta i I piątek miesiąca.
Niedziele i święta
7.00, 9.00, 10.30, 12.00, 18.00
W dni powszednie
7.00 ; 18.00
Parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia NMP
ul. Ostrowiecka 36
27-440 Ćmielów
tel: 15 8612056
parafia.cmielow@vp.pl